Masywna sztanga może być przyczyną wielu poważnych urazów, w tym przepukliny czy naderwania mięśni brzucha. Najbardziej narażeni na kontuzje są kulturyści wykorzystujący w codziennych ćwiczeniach bardzo duże obciążenia. Dlatego podczas treningów trzeba pamiętać o elementarnych zasadach bezpieczeństwa. Rozwiązaniem tego problemu są pasy kulturystyczne. Kiedy powinieneś założyć, a kiedy zdjąć lub rozluźnić pas treningowy, aby zapobiec bolesnej i długotrwałej kontuzji?
Jeśli trenujesz na siłowni albo budujesz masę mięśniową w garażu lub własnym pokoju, powinieneś pamiętać, że przy niektórych ćwiczeniach z dużym obciążeniem i bez odpowiedniego zabezpieczenia narażasz się na kontuzje. Podnoszenie dużych ciężarów skutkuje intensywnym napięciem mięśni pleców i brzucha. Dlatego czym prędzej załóż pas kulturystyczny.
Pas do ćwiczeń
Bezpieczeństwo podczas treningu jest konieczne, aby zachować zdrowie i w pełni realizować zaplanowany cykl ćwiczeń. Wzmacniając poszczególne partie mięśni, zmuszasz swój organizm do ogromnego wysiłku. Nie dość silne mięśnie narażone są na napięcie ponad ich możliwości, co może doprowadzić m.in. do przepukliny, urazów kręgosłupa, naderwania mięśni brzucha lub wysunięcia się dysku. Zapobiega temu pas treningowy, który przeznaczony jest do stabilizacji odcinka lędźwiowego kręgosłupa i zwiększenia ciśnienia tłoczni brzucha.
Pas ciężarowy jest używany przez kulturystów, osoby uprawiające trójbój siłowy oraz crossfit. Warto pamiętać, że pas do trójboju siłowego ma stałą szerokość (około 10 cm) na całej swojej długości i jest grubszy od pasa kulturystycznego. Natomiast pas kulturystyczny jest szerszy przy odcinku lędźwiowym, a węższy przy brzuchu. Pasy do ćwiczeń noszą obecnie także pracownicy magazynów czy sortowni, którzy dźwigają codziennie paczki o znacznym ciężarze.
Pas treningowy
Pas treningowy umożliwia wykonywanie przysiadów dynamiczniej i z większą swobodą. Trzeba jednak korzystać z niego umiejętnie, gdyż w przeciwnym razie nie pomoże, ale może zaszkodzić. Dlatego należy korzystać z pasa wyłącznie przy ćwiczeniach z dużym obciążeniem, m.in. podczas przysiadów czy wyciskania sztangi. Pas jest przeznaczony dla doświadczonych kulturystów. Należy go rozluźniać lub zdejmować po każdej serii powtórzeń.
Niektórzy zakładają pas pomiędzy biodrami a żebrami, niektórzy niżej lub wysoko na splocie słonecznym. Wszystko zależy od indywidualnych predyspozycji i upodobań. Trenerzy często zalecają, aby ćwiczący założył go na wysokości pępka przy lekko wciągniętym brzuchu. Należy dość ciasno spiąć, ale zapięty pas do ćwiczeń nie może krępować ruchów i powodować problemów z oddychaniem.
Pas do martwego ciągu
Martwy ciąg zaczynasz od półprzysiadu. Ramiona są wyprostowane na szerokości barków, plecy proste, głowa stanowi przedłużenie kręgosłupa. Unieś sztangę z ziemi ku górze, jak najbliżej nóg. Używanie pasa przy tym ćwiczeniu nie jest potrzebne. Doświadczeni trenerzy zalecają, aby stosować go tylko wtedy, gdy bierzemy udział w zawodach lub bijemy rekord.
Zadaniem pasa jest stabilizacja mięśni głębokich, podczas gdy celem martwego ciągu jest rozwój tych partii mięśni. Martwy ciąg wykonujemy po to, aby mięśnie naturalnie tworzyły swoisty pas chroniący odcinek lędźwiowy. Trenerzy przestrzegają, aby pasa treningowego nie stosowały osoby mające problemy z układem krwionośnym i ciśnieniem. Pasa używamy w celu wytworzenia większego ciśnienia w jamie brzusznej, przez co niektórzy ćwiczący mogą mieć zawroty głowy lub kłopoty żołądkowe. Zbyt wysokie ciśnienie może doprowadzić do uszkodzenia serca, naczyń wieńcowych, mózgu, oczu, zwiększa ryzyko zawału, itd.
Paski do martwego ciągu
Do pomocy podczas wykonywania ćwiczenia bardzo często używa się specjalnych pasków, które zakładamy na ręce i nadgarstek oraz sztangę. Źle założone paski mogą powodować wypadanie ciężaru z rąk. Paski do martwego ciągu polecane są osobom po kontuzji lub w trakcie rekonwalescencji, które nie chcą nadwyrężać mięśni oraz stawów. Aby ciężar nie wypadł z rąk, dłoń umieszczasz w trójkącie, który musi znaleźć się na nadgarstku. Pasek z dołu należy owinąć dookoła gryfu i chwycić w miejscu, gdzie go nawiązałeś na gryf.
Paski służące do wzmacniania chwytu oraz amortyzacji nadgarstków podczas podnoszenia ciężarów doceni każdy kulturysta, dla którego liczą się nie tylko efekty treningu, ale także bezpieczeństwo. Paski do martwego ciągu dają pełną kontrolę nad chwytem niezależnie od rodzaju wykonywanych ćwiczeń czy kształtu gryfu.
Pas kulturystyczny z klamrą
Pasy do ćwiczeń najczęściej wykonane są z wytrzymałego, odpornego na ścieranie materiału – ze skóry naturalnej lub wysokowytrzymałych tworzyw sztucznych (np. nieprzemakalny neopren). Tańsze pasy z reguły mają słabe klamry i pękają po kilku treningach. Ich konstrukcja musi być dopasowana anatomicznie do budowy ciała i na tyle szeroka, żeby skutecznie podtrzymać kręgosłup oraz brzuch ćwiczącego.
Ważna jest także możliwość regulacji obwodu, gdyż pas będzie skuteczny jedynie wtedy, gdy zapewni odpowiednie opięcie na ciele. Najczęściej spotykanym sposobem kontroli długości pasa jest klasyczna klamra. W sklepach kupić można pasy z klamrą oraz ze sprzączką. Pas kulturystyczny z klamrą jest bardzo prosty i wygodny w użyciu. Zakładamy go w kilka sekund, gdyż jest regulowany do szerokości talii właściciela poprzez odkręcanie śrub. Pasy ze sprzączką są równie wygodne, ale ze względu na możliwość dowolnej zmiany rozmiaru pasa może z nich korzystać każdy ćwiczący, który nie ma w danej chwili własnego.